Czym jest tzw. wzorzec borderline?

Osobowość borderline to jeden z typów zaburzeń osobowości, jednak nie klasyfikuje się jej jako choroby psychicznej. Zdefiniowana jest w klasyfikacji DSM-IV jako wzorzec zachowań charakteryzujących się niestabilnością w relacjach interpersonalnych. Osoba z borderline odznacza się chwiejnością emocjonalną, głównie impulsywnością. Czym jeszcze charakteryzuje się tzw. wzorzec borderline?

Jak przedstawia się osobowość borderline?

Osoby z borderline mają przejawiające się utrwalone i nieprawidłowe wzorce zachowań związane z przeżywaniem i reagowaniem na niektóre sytuacje życiowe. Zaburzenia te znacząco pogarszają funkcjonowanie zawodowe i społeczne, jak również mają negatywny wpływ na relacje z otoczeniem czy partnerem. Niestabilność nastrojów i emocji oddziałują także na osobę z borderline, powodując odczucie cierpienia i złego samopoczucia, co wiąże się też ze stanami depresyjnymi.

Zgodnie z klasyfikacją ICD-10 wyróżnia się osobowość chwiejną emocjonalnie z dwoma podtypami: impulsywnym i borderline. Aby rozpoznać typ borderline, należy stwierdzić co najmniej trzy z poniższych cech:

• stałe uczucie wewnętrznej pustki,

• groźby lub działania samobójcze lub samouszkadzające,

• próby uniknięcia potencjalnego odrzucenia,

• brak sprecyzowanych celów i preferencji (również seksualnych),

• niejasność obrazu własnej osoby,

• angażowanie się w niestabilne i intensywne związki, które często prowadzą do kryzysów emocjonalnych.

Kiedy najczęściej pojawiają się pierwsze objawy świadczące o borderline? Zazwyczaj w okresie dojrzewania lub wczesnej dorosłości. Za czynnik wywołujący zaburzenia osobowości tego typu uznaje się podejmowane w tym okresie życia próby usamodzielnienia się i stworzenia bliskich relacji z innymi.

Gdzie szukać pomocy i jak przebiega leczenie?

Pierwszym krokiem po zaobserwowaniu objawów jest skierowanie się do lekarza psychiatry. Najlepiej wybrać doświadczonego w tym zakresie specjalistę, np. gabinet psychiatryczny Andrzej Wilk w Dębicy. Psychiatra przeprowadzi dogłębną diagnozę i ustali plan terapii. Zazwyczaj wymaga się od osoby z borderline odbycia kilku wizyt, mowa tutaj o okresie obserwacji. Działaniem uzupełniającym nierzadko jest pomoc psychologiczna. W wielu przypadkach sama psychoterapia nie wystarcza i wymagane jest leczenie farmakologiczne pod nadzorem lekarza psychiatry.