Jak radzić sobie z problemem nietrzymania moczu?

Inkontynencja moczowa, czyli nietrzymanie moczu, to uciążliwa dolegliwość, która dotyka wielu kobiet, ale i mężczyzn. Dla wielu z nich jest to również problem wstydliwy, więc często go bagatelizują i ukrywają go przed lekarzem. Tymczasem nietrzymanie moczu może wiązać się z poważnym schorzeniem, a nieleczone powodować szereg konsekwencji natury fizycznej, ale i psychicznej.

Jak objawia się nietrzymanie moczu i jakie są tego przyczyny?

Nietrzymanie moczu może dawać różne objawy w zależności od typu schorzenia. Wyróżnia się NTM wysiłkowe, NTM z nagłym parciem oraz z przepełnienia. W inkontynencji wysiłkowej do wycieku moczu dochodzi na skutek wysiłku fizycznego, nawet niewielkiego, np. w trakcie śmiechu, kichania czy kaszlu. W NTM z naglącym parciem oddawanie moczu następuje niekontrolowanie tuż po nagłym pojawieniu się potrzeby oddania moczu, której towarzyszą m.in. zmiana pozycji, stosunek płciowy czy charakterystyczne dźwięki (np. lejącej się wody). Z kolei NTM z przepełnienia wiąże się z rozciągniętym, wypełnionym pęcherzem oraz wyciekiem moczu.

Leczenie nietrzymania moczu rozpoczyna się więc od rozpoznania typu tej dolegliwości oraz jej przyczyn. Do nich z kolei należą najczęściej m.in.: zapalenie pęcherza, przyjmowanie leków rozluźniających mięśnie, silny wysiłek fizyczny mogący osłabić mięśnie (np. poród naturalny), choroby neurologiczne, nefropatia zaporowa czy występujące u mężczyzn choroby gruczołu krokowego.

Leczenie nietrzymania moczu

Przede wszystkim nie należy lekceważyć problemu i trzeba jak najszybciej udać się do urologa. W profesjonalnym gabinecie, takim jak np. gabinet urologiczny Andrzeja Kędzierskiego, specjalista przeprowadza wywiad z pacjentem, a następnie pełną diagnostykę, obejmującą m.in. USG układu moczowego, badanie per rectum czy posiew moczu.

Po rozpoznaniu przyczyny lekarz przystępuje do leczenia NTM i on decyduje o metodzie. W wielu przypadkach pacjentom pomaga farmakoterapia, ćwiczenie mięśni dna miednicy i zmiana diety. W zależności od potrzeb lekarz może zastosować także ostrzyknięcie pęcherza toksyną botulinową, biofeedback czy elektrostymulację. W ostrzejszych przypadkach konieczne może okazać się przeprowadzenie zabiegu, jak np. wszczepienie polipropylenowej taśmy.