Jakie są minimalne alimenty na dziecko?

Alimenty to prawnie zasądzone świadczenie pieniężne, którego celem jest dostarczenie środków utrzymania i jest to najczęściej obowiązek rodzica wobec dziecka. Wysokość świadczenia ustalana jest w przebiegu sprawy alimentacyjnej, po uwzględnieniu przez sąd szeregu czynników. Czy istnieje minimalna wysokość alimentów na dziecko i co sąd bierze pod uwagę podczas ich ustalania? Odpowiadamy!

Ile wynosi minimalne świadczenie alimentacyjne na dziecko?

W polskim systemie prawnym nie istnieje coś takiego jak minimalna wysokość świadczenia alimentacyjnego. Tę kwotę można wywnioskować z powszechnej praktyki sądów. Najczęściej jest to kwota w wysokości 600 – 700 zł na dziecko i zasądzana jest nawet w przypadku, gdy rodzic zobowiązany płacić świadczenie nie posiada aktualnie żadnego źródła dochodów. Nie jest to jednak regułą.

Co więcej, wysokość świadczenia alimentacyjnego może jeszcze ulec zmianie. Wynika to z faktu, że zarówno uzasadnione możliwości zarobkowe zobowiązanego rodzica, jak i uzasadnione potrzeby dziecka ulegają zmianom. Alimenty mogą więc ulec zarówno obniżeniu, jak i podwyższeniu. W tym celu należy złożyć stosowny pozew we właściwym sądzie lub można zawrzeć pozasądową ugodę w tej sprawie. Pomagają w tym takie kancelarie jak np. Kancelaria Radców Prawnych Kaczmarczyk & Wilman.

Od czego zależy wysokość świadczenia alimentacyjnego?

Ustalając wysokość alimentów, sąd bierze pod uwagę sytuację materialną i życiową zarówno rodzica, jak i dziecka. Przeprowadza badanie możliwości zarobkowych zobowiązanego wszelkimi sposobami oraz uwzględnia dochody niebędące jego pensją podstawową. Znaczenie mają również uzasadnione potrzeby dziecka, których zakres może być zróżnicowany. Należy pamiętać, że świadczenie alimentacyjne ma za zadanie zaspokajać nie tylko potrzeby fizyczne dziecka, jak wyżywienie czy mieszkanie, ale też potrzeby duchowe i potrzeby wychowania, w tym środki na kształcenie, realizację pasji dziecka, wypoczynek czy rozrywkę.

To jednak nie wszystko. Obowiązuje zasada równej stopy życiowej, która oznacza, że dziecko ma prawo do życia na poziomie odpowiadającym temu, na jakim żyje jego rodzic. Potrzeby dziecka są traktowane proporcjonalnie do możliwości zarobkowych rodzica i jeśli jego status majątkowy jest wysoki, to i alimenty będą odpowiednio wyższe.