Wymagania związane z uprawą pszenicy jarej

Pszenica jara to popularna roślina uprawna w polskich warunkach klimatycznych. Choć zapewnia niższy plon niż ozima, charakteryzuje się on wyższą jakością – ziarna mają więcej białka i glutenu. Rolnicy, którzy chcą rozpocząć uprawę pszenicy jarej w swoim gospodarstwie, powinni poznać jej wymagania co do stanowiska, optymalny termin siewu i wysokość nawożenia. Opisujemy je w poniższym artykule.

Wymagania glebowe pszenicy jarej

Pszenica jara ma krótki okres wegetacji i słabo rozwinięty system korzeniowy. Z tego względu charakteryzuje się największymi wymaganiami glebowymi spośród wszystkich zbóż. Pszenica jara potrzebuje stanowisk żyznych, o dobrze rozwiniętym kompleksie sorpcyjnym, gromadzących duże zapasy wody i pH zbliżonym do obojętnego. Pod jej uprawę najlepiej nadają się gleby kompleksów pszennego bardzo dobrego, pszennego dobrego i pszennego górskiego. Pszenica jara daje także dobre plony na glebach kompleksu żytniego bardzo dobrego (w wypadku dobrego stanowiska) oraz żytniego dobrego, jeśli podczas wegetacji panują korzystne warunki wilgotnościowe gleby.

Siew pszenicy jarej

Siew pszenicy jarej należy przeprowadzić możliwie jak najwcześniej. Roślina ta kiełkuje już w temperaturze 3°C i jest odporna na przymrozki do -6°C. Optymalny termin siewu pszenicy jarej przypada na okres od III dekady marca do I dekady kwietnia. W przypadku dobrych gleb i siewu w optymalnym terminie zaleca się wysiew 160-200 kg ziaren na hektar. Na słabszych stanowiskach można zwiększyć ilość ziaren do około 230 kg/ha. Wysokość plonów zależy także od jakości nasion. Materiał siewny wysokiej jakości zapewnia między innymi sklep Małopolskiej Hodowli Roślin, który oferuje nasiona odmian MHR Jutrzenka, Tybalt i Harenda.

Nawożenie pszenicy jarej

Ze względu na słabszy system korzeniowy niż inne zboża pszenica jara ma mniejszą zdolność do pobierania składników pokarmowych oraz krótszy okres akumulacji mikro- i makroelementów. Z tego powodu wymaga intensywnego nawożenia. Dawki fosforu i potasu należy dostosować do zasobności gleby i spodziewanego poziomu plonowania. Przy średniej zawartości tych pierwiastków stosuje się 50-70 kg P2O5/ha oraz 60-90 kg K2O/ha. Bardzo ważne jest nawożenie azotowe, które w największym stopniu determinuje wzrost i rozwój pszenicy jarej. Średnie dawki azotu wynoszą 80-100 kg/ha. Jeśli pH gleby jest niższe niż 6, należy przeprowadzić wapnowanie.